Uzun süredir kendim ile ilgili ya da edindiğim tecrübelerim ile ilgili yazı yazmıyordum. Yazılacak çok şey yaşıyorum tabii ki herkes gibi.. Ama bilgisayar başına geçip, sakinleşip yaşadıklarımı demlemeye alıp, sindirme işini sanırım yapmıyorum uzun zamandır. Çünkü yazmak benim için böyle bir şey…
Aslında sizlerle paylaşabileceğim çok güzel işler de yapmamış değilim hani. Kendimi de biraz öveyim …
Yazım da eğlenceli geçti. Bol bol tatil yaptım. Konserlere, festivallere gittim v.s..
Ama dedim ya hepsini hızlıca yaşayıp, tüketmişim ki yazıya dökecek kadar demlenmesine izin vermemişim. Olsun… Ben hatıralarına sadık birisiyimdir. Aklım oralara gittiğinde yazarım merak etmeyin.
*******
Bu akşam öyle bir şey oldu ki … Bunu gerçekten yazmak istedim. Melekler yaşıyormuş biliyor musunuz ?
Bir melek rast geldi bana bu akşam. Gözüm dolmaya başladı bile yazarken…
Annenim hayvanlardan korkması nedeni ile evde beslediğim bir hayvanım yok. Bu arada evet hala ailemle yaşıyorum. …
Küçükken uzun yıllar evde kuş bakmıştık o kadar. Çok fazla hayvanların ruh halinden anladığımı iddia edemem.
Ama doğayı ve hayvanları çok severim. Ve çocukluğumdan beri hep hassas olmuş, zarar vermemeye çalışmışımdır. Yapabileceğim bir şey varsa, nacizane yapmaya çalışmışımdır. Sokak hayvanlarına karşı da ayrı bir hassasiyetim vardır. Karda kış da aç kalmalarını ya da yazın kuraklığında susuz kalıyor olmalarına gönlüm el vermez. (Herkes gibi)
Ben de her duyarlı vatandaş gibi evimin önüne bütün yaz aralıksız su ve mama koyarak bir nebzede olsa onlar için bir şeyler yapmaya çalıştım. Evde olmadığımda annemi tembihledim, kardeşimi aradım bir şekilde o kapların boş kalmaması için çaba sarf ettim.
Ve tabii ki 2 günde bir, koyduğum kapların yerinde olmaması da ayrı bir konu oldu yaz boyunca. Bütün yaz takip ettim fakat bir türlü kapları kimin ortadan kaldırdığını çözemedim. Babam her seferinde temizlik görevlilerinin aldığını iddia etse de ben inanmak istedim. Çünkü kapların çöp olmadığını anlamayacak en son kişiler onlardı bence. Bunu yapan kişi bilerek, isteyerek ve hayvanlardan nefret eden biri ya da birileri yapıyor olmalıydı.
Apartman görevlisini defalarca kibarca sıkıştırdım ama nafile sonuç alamadım. Bütün yaz evdeki 5 lt’ lik su kaplarını kesip, kap yapmak süretiyle aşağıya indirdim. Onlar da her seferinde ortadan kaldırıldı.
Bu süreç aylarca devam etti. Önceleri çok sinirleniyordum. Kaplar her ortadan kaybolduğunda sinirlenip, söylenip hatta küfür ediyordum. Ama sürekli sinirlilik haline de alışınca, benim için rutin olmaya başlamıştı. Her akşam işten geldiğimde kaplara bakıyorum yerinde yoksa, evden ne bulursam sorgulamadan indiriyordum ki, bu geceye kadar…
Eve geldim. Anne evde yiyecek bir şeyler var mı? Binada kedi kalmış. Büyük ihtimalle dünden beri aç dedim. Annem de su kaplarını gördün mü dedi. Uff yine mi atmışlar diye mızıklanıp, yoğurt kapı aramaya koyulmuştum ki…. Annem “ Hayır kedi ve köpekler için mama ve su kapı yapıldı bugün “ dedi.
Gözlerim fal taşı gibi açıldı. Uzun bir süre algılayamadım.
Bugün belediye gelmiş ve tam olarak benim kapları koyduğum yere, baya bildiğiniz kaynak aleti ile yere monte edilmek suretiyle kaplar yapmış. Koşarak aşağıya indim. Yaklaşık yarım saat kapları ve su içen kedileri izledim. Nasıl oluyordu bu??? Karanlıktı sessizce ağladım ya resmen. Kadıköy Belediyesi bildiğin gelmiş ve yere monte edilen kaplar yapmış.
Bu gerçekten bir tesadüf müydü? Her gün çektiğim eziyeti bilen biri belediye ile mi görüştü? Yoksa kapları atan kişi vicdan mı yaptı hiç bir fikrim yok. Ama aylardır yerinden kımıldatmadığım kapların yerinde artık Kadıköy Belediyesi’ nin resmi su ve mama kapları var.
Gece karanlığında çektiğim kalitesi bozuk fotoğraflarımı da paylaşmaktan sonsuz mutluluk duyacağım.
İyilik yapınca, karşılığı gerçekten iyilik oluyor.. Sakın vazgeçmeyin siz de…
Teşekkürler Kadıköy Belediyesi ve çalışanları.
Ben ve onlarca sokak hayvanı sizlere minnettarız…
Yaz Boyunca Böyleydik
Ve Artık Böyle Olacağız
Bu gece mutlu uyuyacağım 🙂
Bir yanıt yazın