İnsan 5 yaşına gelmeden anlıyor; Açlığın öldürdüğünü, soğuyun dondurduğunu, ateşin yaktığını… Sevgisizliğin insanın canını acıttığını Duyguları, nesneleri, kişileri, çevresini tanıyor. Her şey ona çok büyük görünüyor; Ev, masa, anne, baba… 10’una gelmeden oyunla, sayılarla, harflerle tanışıyor. Azgın bir iştahla öğreniyor…. Continue Reading →
Öyle sabah uyanır uyanmaz yataktan fırlama Yarım saat erkene kurulsun saatin Kedi gibi gerin, ohh ne güzel yine uyandım diye sevin Pencereni aç, yağmur da olsa, fırtına da olsa nefes al derin derin… Yüzüne su çarpma, adam akıllı yıka yüzünü… Continue Reading →
“Hz Musa bir gün bir başına dağları dolanırken, uzaktan yoksul ve yalnız bir çoban görmüş. Çoban dizüstü çökmüş, ellerini semaya açıp dua etmekteymiş. Bu durum Musa’nın çok hoşuna gitmiş ama yaklaşıp da çobanın duasını duyunca şaşırmış. “Kurban olduğum Allah’ım…. Continue Reading →
Artık eskisi gibi her hafta sonu birileri ile dışarı çıkmak istemiyorum. Beni yoran ilişkiler, yeni tanışmalar, yeni yüzler aramıyorum. Eski dostlukların da özetini çıkarmaya başladım. İlişkilerde tasarrufa gidiyorum her şeyde olduğu gibi… Ve gereksiz insanları hayatımdan atmak istiyorum. Yapmacık, inanmadan… Continue Reading →
Kaosun içinde olursun… Etrafin cok kalabaliktir. Herkes vardir.. Ama kendini yalniz hissedersin ya Herşeye rağmen yalnız.. Güçlü görünmek zorundasındır çünkü.. Ve kimse içini bilmez sadece gördükleri ile yetinir ve sen güçlü olduğun için hersey senden beklenir.. Ve sen birileri için bi… Continue Reading →
Bir uçak yolculuğunda yan koltukta oturan bir adamın alyansını sağ elinin işaret parmağına taktığını fark eden yazar yorum yapmaktan kendini alamaz; “bayım alyansınızı yanlış elinize takmışsınız ” adam bunun üzerine; “yanlış kadınla evlendim de ondan! ” diye karşılık verir. Ziglar… Continue Reading →
© 2025 Zeynep Kam — Powered by WordPress
Theme by Anders Noren — Up ↑